Nadenken over de Bijbel nu

Nadenken over een gedeelte van de Bijbel

dat (misschien) past in onze tijd

 Lees helemaal door naar onder!

Ja, wat moet je nou doen als je de zon onder ziet gaan?

Gewoon er naar kijken en weten dat hij morgen weer terug komt…

Je er vooral niets van aantrekken, alleen maar ervaren dat het zo is. 

Waarom koos ik deze foto, waarom maakte ik hem zo?

Niet om over de vakantie terug te denken, ook niet om met elkaar over zonsondergangen te mijmeren. Ook niet om er zomaar van te zitten genieten, dat doen de jonge stelletjes wel.

De tekst waarom het gaat staat in de foto afgedrukt. En dan gaat het mij op dit moment vooral om die paar woorden die zo heel apart zijn: 

“Het woord van de HEERE was dierbaar in die dagen; er was geen openbaar gezicht. (Statenvertaling)

“Het woord van de HEERE was schaars in die dagen; er was geen visioen dat in de openbaarheid kwam”. (Herziene Statenvertaling)

“Das Wort  des HERRN teuer; es brach sich keine Offenbarung Bahn. (Duits)

Het woord van God was schaars in de dagen van Eli. Het was alsof God zich teruggetrokken had, je merkte er niet veel van. Het had niet zoveel invloed meer. Men leefde eigenlijk niet meer echt met dat woord.

De zon was eigenlijk al ondergegaan… de glorie was er af… Waar af? Van de dienst van de Heere God. De priester, de grote leider van de tempel en de godsdienst, zit te dutten bij de deur van de tempel. Zijn zoons, de toekomstige belangrijke kerkelijke leiders, leven van het beste van de tempeldienst… ze leven met de vrouwen die naar de tempel komen, in overspel. Alles moet kunnen… Nee! Alles kan!

Het is net alsof God niet meer bestaat. Alsof die wondere God er niet meer is. Die God die zulke wonderen gedaan heeft in het land. Die God die zo groot is…

Lijkt het niet onvoorstelbaar veel op de tijd waarin wij leven??

Nee! Ik ben geen doemdenker. Dat zul  je straks als je verder leest wel merken. Maar ik heb wel vaak pijn. Pijn om van alles en nog wat in ons kerkelijk leven, en in ons burgerlijk leven. Pijn over het omgaan van broeders met broeders. De verhoudingen die in de kerken gegroeid zijn. Maar vooral pijn om de afstand die er gegroeid is tussen christenen en het Woord van God.

De Bijbel is het Licht voor de wereld. Wat dat betreft is de zon aan het ondergaan in Nederland. Vreselijk! Ja, vreselijk! De zon gaat onder en de wereld komt in het donker te zitten. Juist nu er zoveel licht nodig is,  op alle terreinen van het leven. Juist nu, nu duizenden jongeren met hun hele hoofd vol vragen lopen en duizenden ouderen in eenzaamheid en zorgen hun weg gaan. Een tijd waarin de occulte stromingen hand over hand toenemen. Een tijd waarin het gebeurd dat in een Christelijke kerk  een paar duizend Boeddha beelden worden neer gezet. ( Eén van de organisatoren zei: “Jezus zou een heel goede monnik van Boeddha zijn”) Juist daarom vindt hij het geen bezwaar dat het kruis met een lichaam er aan, ook in die kerk staat.

Tegelijk is het een tijd waarin jongeren bij elkaar komen om binnen hun wereld aandacht te geven aan de dienst van de Heere. Dat gaat natuurlijk niet altijd precies  volgens het lijntje van de ouderen. Daarom moet er dan weer geweldig tegenstand geboden worden.

Ziet u het voor u: In die dagen was het Woord van God schaars. Het had niet veel invloed. De zon gaat onder. Kun je daar iets aan doen?

In de natuur niet. Dat regelt God Zelf.

Maar in onze samenleving…. kun je er daar ook niets aan doen?

Moeten we de zon zomaar onder laten gaan? De invloed van Gods Woord zomaar onder laten gaan in de beslommeringen van deze tijd?  Zo van: “Ja, dat is nou eenmaal onze tijdgeest, daar kun je zo weinig tegen doen”.

Kijk eens mee in 1Samuel 3.

Wat zie je daar?

Samuël, een kind nog maar, dient de Heere. Notabene onder toezicht van Eli. Zijn moeder had hem, het kind van veel gebeden, voor de dienst in de tempel afgestaan. Met pijn en vooral met blijdschap in haar hart had ze haar kind aan de Heere gegeven.

Samuël kent God nog niet. Ja, zo staat het er. Je moet dus wel iets meer lezen: Samuel had nog geen ervaring van omgang met God. God heeft  nog niet tot hem persoonlijk gesproken.

Maar dan gebeurt het. Terwijl de zon ondergaat, komt hier de zon op!

De oude Eli zit op zijn stoel een dutje doen. De leiders van de kerk spelen met de genoegens van hun tijd en mogelijkheden. Het jongetje Samuel dient de Heere….

En dan opeens gebeurd het: De Heere God roept Samuël. Zomaar in de nacht als hij op bed ligt. Hij denkt, dat Eli hem geroepen heeft. Eli begrijpt er niets van. De gedachte, dat het God is die hem roept, komt niet in Samuël op. Maar wat veel erger is het komt ook niet bij Eli op, zover is hij weg van de werkelijkheid. Hij, de hogepriester, heeft geen echt leven met God!

Zijn enige reactie: „Ik heb u niet geroepen, leg u weer neer”.

Ga maar gauw weer slapen hoor, dat is goed voor je…..

Voelt u, voel je, hoe dit aanvoelt voor Samuel? Die wondere stem, en dan: “Ga maar lekker slapen, dat is goed voor je”……

Pas de derde keer gaat Eli vermoeden, dat de Heere God Samuël roept. Dan is de falende priester toch weer groot: „Als de Heere u weer roept, zeg dan: spreek Heere, uw knecht hoort”.

Ook in het leven van een falende kerk zijn er ogenblikken, dat deze kerk zich bewust wordt van wat zij mag en moet doen: de jeugd oproepen naar de roepstem van God te luisteren.

Maar de zon kan helemaal ondergaan in de kerk. Dat ook dat zelfs niet meer gezegd wordt.

Dat kan twee kanten op:

- De kerk wijst de jongeren alleen op hun verkeerde dingen. Ze waarschuwt voor alles van deze tijd. Ze is tegen het van speciale avonden met jongeren. Ze waarschuwt heel sterk voor andere kerken. Ze keurt vrijwel alles af wat de jongeren doen. De ouderen zitten op een stoel bij de deur. Nee! Niet te slapen maar om de kerk te beschermen tegen alle boze invloeden waardoor alles zo veranderd.

- De tweede mogelijkheid is dat de kerk alle moderne middelen aangrijpt om de jongeren vast te houden, maar ze heeft geen antwoord op de vragen van jongeren. De kerk wordt een sociaal, cultureel gebeuren. Heel modern. En de jongeren horen niet meer wat Eli zei: “Als de Heere u weer roept, zeg dan: spreek Heere, uw knecht hoort”.

Dan wijst de kerk ook niet meer op de noodzaak van het luisteren naar de stem van God. Op de noodzaak van geloof en bekering.

Maar weet u, weet je, het werk van God gaat door, ook als de priester faalt en de kerk tekort schiet, en de jonge Samuel Gods stem nog niet kent.

Dat kun je horen als de Heere God weer komt bij Samuel: “Toen kwam de HEERE en bleef daar staan (let er op!), en Hij riep zoals de andere keren: Samuel, Samuel! En Samuel zei: Spreek, want Uw dienaar luistert.

De HEERE zei tegen Samuel: Zie, Ik ga iets doen in Israël waarvan bij ieder die het hoort, de beide oren zullen tuiten”. 1 Samuel3:10,11.

Ik trek er dat ene regeltje even tussenuit: “IK ga iets doen.

God zelf zal iets gaan doen in Israël. Op een zodanige manier dat de hun oren zullen tuiten. Ze zullen stijf staan van schrik en verbazing. Verpletterd en verslagen.

“IK ga straffen”, zegt de Heere God, “op een vreselijke manier. Eli’s zonen dood. Zijn nageslacht uit de tempeldienst. Alle oordelen die IK gesproken heb zal IK voltrekken.”

Maar nu naar de kerk van vandaag. Ik bedoel niet een bepaalde kerk. Ik bedoel de kerk in haar algemeenheid. De kerk in de vrije wereld. De kerk in de landen waar welvaart is. De kerk in de landen waar de kerk niet gestoord wordt in haar doen en laten. Bijvoorbeeld in Nederland.

Heerst er niet vaak de sfeer van de dagen van Eli? De bewakers zijn present, maar de stem van God wordt niet herkend. Vaak zelfs ook niet meer gepredikt. Er wordt niet meer getuigd. Ga maar slapen, als je maar stil bent. Net als toen ik een kind was. Mijn ouders moesten hard werken. Zondag was rustdag. Wij moesten als kinderen de hele middag ook naar bed. Je hoefde niet persé te slapen, als je maar stil was.

Dan waren we stil, dan gebeurde er ook niets.

Wat kan er eigenlijk nog gebeuren? Wij geloven toch in God. We luisteren toch naar alle voorschriften?

Jawel, maar… maar waar zijn onze verwachtingen? Die  hebben we vaak prijsgegeven. In wonderen geloven? God is toch je knechtje niet!

Die jongeren, dat loopt zo’n vaart niet. Die vader zei het zelf tegen me: “Ik was vroeger precies zo, en nu zit ik in de kerkenraad. Niks mis mee al nemen ze eens een keer een pilsje te veel nemen”.

En zo gaat de zon steeds verder onder.

De techniek duwt een beetje mee en heeft de smartphone in de handen van de jongens en meisjes gegeven. De televisie en de radio zijn vergeten stations geworden.  Ik heb mijn eigen wereld.

Samen ontbijten? “Broeder, hoe kan dat nou toch? De één moet om 7 uur weg, de ander om half 10. Die kun je toch niet dwingen om tegelijk te gaan eten? Het houd wel in dat we niet meer samen bidden en het Woord openen aan het begin van de dag…

Om een uur of half 11 in de avond samen nog een stukje Bijbel lezen? Nee, ik ga nog naar vrienden ik heb nu geen tijd.”

En uit de mond van de kerk klinkt het: “Ja, zoals het tegenwoordig gaat, daar kun je niks meer mee. Jongeren willen niet meer luisteren. Wat ze willen? Ja, naar die jongerenavonden en misleid worden. Op het verkeerde been gezet. Denken ze nog dat ze iets  goeds doen ook.

“IK ga iets doen”, zei God tegen Samuel.

“IK ga iets doen”, zegt God vandaag tegen ons!

Op veel terreinen falen we als kerk. “Onze tijd”… we proberen al lang niet meer om daar iets aan te veranderen. Evangelisatie?? Niemand wil meer naar de evangelie boodschap luisteren.

En dat Jezus terug komt?? Pas zei een trouwe kerkganger, heel lachend: “Paulus was er al op berekend dat hij het mee zou maken. Nou en je ziet het, we zijn bijna tweeduizend jaar verder. Ja, jij mag het gerust geloven hoor”.

Zo denkt God niet!

Hij zegt tegen Samuel: “IK ga iets doen”.

Hij zegt tegen ons nog: “Ga iets doen!” De weg is nog niet afgesloten.

Onze God is de God, die altijd weer iets doet. In Israël, in de wereld, en ook in de kerk en van uit de kerk naar buiten toe.

De bijbel is het boek van de grote daden van God. Ze vertelt ons dat God altijd  iets doet. Op een manier dat ieder die ervan hoort, de beide oren zullen tuiten”.

Waarin dat iets bestaat?

In Samuels dagen:

In onheil: het oordeel over Eli en zijn zonen.

In heil: aan Samuël wordt het ambt van profeet toevertrouwd en het woord van Samuël komt tot heel Israël als het Woord van God.

In onze dagen: Er is een God, die altijd weer een nieuw begin maakt. Hij schakelt daar Zijn gemeente bij in. Hij wil dat Zijn gemeente leeft bij Woord en Sacrament. Maar Hij wil ook dat Zijn gemeente leeft met de Bijbel en met het getuigenis naar buiten.

De wereld rond om ons heen is in nood. Niemand kan haar redden… Alleen het Evangelie heeft de echte genezende kracht. De wereld heeft niet speciaal een afkeer van het Evangelie, maar van de mensen van de kerk.

De verloren wereld is onwetend wat betreft het Evangelie en Jezus Christus. En velen die het evangelie door geven, hebben zelf ook geen weet van de grondbeginselen ervan. De dingen waar het om gaat kunnen ze niet doorgeven; de rechtvaardigheid van God, de verdorvenheid en verlorenheid van de mens, de verzoening door het bloed van Jezus Christus, de aard van het geloof en van de bekering, de Bijbelse basis van geloofszekerheid….  het zijn allemaal dingen waarover men in de kerk tobt en duizenden vragen heeft. En in de prediking wordt vaak het onderwijs gemist.

De boodschap van het Evangelie wordt in dogma’s opgesloten.

Bekering is een menselijke beslissing. Zalig wordt iedereen die zegt dat hij of zij in Jezus gelooft en het zondaarsgebed wil bidden.

En de harde harten worden steeds harder. Zogenaamde bekeerlingen komen vaak niet naar de gemeente. Velen die de eerste stappen zetten vallen na kortere of langere tijd weer af of zij blijven leven net zoals voor hun ‘bekering’.

Velen zitten in de kerk en hun leven is volkomen gelijk aan het leven dat de wereld leeft. En toch zijn ze overtuigd dat alles goed gaat.

Nu we in Peru steeds een beetje verder aan het overdragen zijn komt er hier meer tijd vrij. Daarvan wordt al behoorlijk wat gebruikt voor preken en verzorgen van lezingen. Ik wil me naar de toekomst toe ook graag wat meer inzetten om jonge mensen te helpen de weg te vinden in het warnet dat van lieverlee is ontstaan. Later meer hier over. Voor nu, tot slot: Gods zegen!

EEN VERVOLG OP: http://www.evangelist-van-dooijeweert.com/337797763

Hoe gaan we de wereld van morgen tegemoet????
Nee!!!!
Hoe ga JIJ jij, jij, jij de wereld van morgen tegemoet??
Jij die nog jong bent? Het wordt jouw wereld. Je krijgt geen andere tijd dan deze…
En jij die nu al bij de volwassenen van een 40 jaar hoort?? Je kinderen groeien al naar de volwassenheid toe. Ze willen weten over geloof… of ze hebben het helemaal aan de kant gesmeten doordat ze nooit iets hebben gehoord van de liefde van God. En daar gaan ze hun weg. Blij met het weglopen, met weggooien van alles? Of is wat zij doen een teken van rouwen??

Hoe ga jij de wereld van morgen tegemoet, de wereld met zijn afgrijselijke veranderingen. Een wereld waarin een mensenleven niet meer telt, waarin abortus en euthanasie de gewoonste dingen van de wereld geworden zijn?? Waarin alles kraakt en de kerk zwijgt.
Het is een wereld met miljoenen vragen. Bij jong en oud. Heb je antwoord op die vragen?
Hoe ga jij de wereld van morgen tegemoet, jij die nog in de Bijbel leest. Jij die Jezus liefhebt, jij die een deeltje bent van de gemeente van Christus (in welke kerk of gemeente dan ook)?? Vertel je anderen wel eens iets van de grote geheimen van een liefhebbend Vader n de hemel? Vertel je nog wel eens aan anderen over die liefdevolle Jezus Die Zijn leven gaf aan het kruis? 
Wil je er eens over nadenken.. alsjeblieft.
We piepen en kreunen dat de kerken zo achteruit gaan. Maar wie is daar de schuldige in? Jongeren worden bestraft omdat ze naar jongerenavonden gaan. Dominees moeten hun preek aanpassen want anders zijn ze te somber. In verschillende landen mag maar net meer geëvangeliseerd worden…
Ga maar door… Je kunt wel een hele dag schrijven over de dag vanmorgen. Maar wat gaan we er aan doen? Lieve broeders, zusters, vrienden…. jong en oud….

ALS JE DE MOED OP KUNT BRENGEN LEES DAN EENS MEE
bewuste mode, miljoenen zwerven zonder thuis, duizenden kinderen sterven van honger watersnood in Bangladesh, bosbrand in Spanje, Een anders geaard mens heeft ook rechten, staking bij KLM, man steekt zijn vrouw neer, ziekenhuis per ongeluk gebombardeerd, bijna 1000 vluchtelingen gered, mijnramp in Japan, maak je herkenbaar, in de ruimte is plaats voor mensen, het heelal heeft heel veel geheimen, God is dood, de jeugd van nu heeft genoeg aan zijn smartphone, eindeloze discoavonden, geniet van het leven, een keer vreemd gaan moet kunnen, naaktstranden functioneren perfect, ben ik wel echt gelovig, wie komt er in de hemel, kind overlijdt na aanrijding door brommer, oude man loopt in een sloot en verdrinkt....

In deze sfeer... in deze wereld zweeft een christendom dat geen tijd meer heeft voor de ander. Een kerk die zijn handen niet meer uitstrekt naar de armen en berooiden. Een kerk die geen boodschap meer heeft.
In die wereld worstelen jongeren met duizend vragen over allerlei dingen waarmee ze geconfronteerd worden. Niemand heeft een antwoord. Niemand (bijna) is bewogen met het lot van een ander. Van kind of een bejaarde, van een zwerver of een vluchteling.

En Jezus zei.... "U bent het zout voor de aarde, u bent een stad op een berg, u bent het licht voor de wereld... Waarom??
Om te vertellen aan de miljoenen dat Jezus de WEG is en de WAARHEID en het LEVEN.
In Openbaring 5 "weent" Johannes omdat niemand de boekrol kan openen. Een ouderling heeft het antwoord (vers 5) Die ouderling vertegenwoordigde de kerk, de gemeente van Christus.
Zo moet het nog zijn: De gemeente van Jezus Christus moet het antwoord hebben. Op de vragen die leven binnen de gemeente zelf maar ook heel nadrukkelijk op de vragen die rijzen in het wereldgebeuren.
Helaas! Dan staan we met de mond vol tanden. Wat moet ik zeggen? Willen de mensen wel luisteren? Het is gek als je over het geloof begint.
Je kent de argumenten misschien nog beter dan ik.

Ik heb een paar balletjes opgegooid. Niet omdat ik het weet, maar omdat ik met jou, met u op pad wil. De toekomst in. Laten we de fouten proberen te herstellen die in het verleden zijn gemaakt. Laten we mensen terug proberen te halen naar de gemeente. Laten we mensen die niets van Jezus weten toch vertellen over Hem
Daarvoor heb ik een paar balletjes opgegooid. Wie doet er mee? Doet u mee? Doe jij mee?
Wie voelt er voor om naar buiten weer licht te gaan uitstralen. Voelt u er voor? Voel jij er voor?
Wie durft het aan om bij de eersten Christenen te horen die wat durven te zeggen? Durft u het aan? Durf jij het aan?
Ik wil proberen om je te helpen om op gang te komen. Daarvoor wil ik graag hier en daar een avond voorlichting geven. Ik heb daar heel eenvoudig maar heel gericht materiaal voor tot mijn beschikking door ons werk in Peru.
Denk er over na. Bid tot God om licht voor uzelf maar ook voor mij om dit plan uit te kunnen werken. Absoluut niet kerk gebonden. Graag zouden we zowel Reformatorische als Evangelische en ook Katholieke willen helpen om de kerk, de gemeente van de Levende Jezus, naar buiten toe, weer een gezicht te geven. Ik kom er over een paar dagen als God het geeft, weer op terug