Door Jezus anders gebruikt voor Zijn werk

EEN ANDERE VROUW…. KRIJGT EEN LES VAN JEZUS

Een les .... ook voor ons, nu in 2017

Als we de geschiedenis van de Heiland lezen, de geschiedenis van Jezus Christus, dan komen we heel veel aparte dingen tegen. Ook veel dingen die helemaal niet passen bij Hem (Tenminste voor ons gevoel….!!)

We zien Hem zieken genezen. Past heel goed!

We zien Hem stommen laten spreken: perfect!

Hij laat kreupelen lopen; daar kan ik wat mee….

Die Jezus spreekt veel mensen aan, en zij zouden willen dat Hij weer op aarde was. En dan liefst in onze omgeving. Anderen proberen het Hem na te doen. Weer anderen zeggen dat dit nu niet meer gebeurd.

En soms hoor ik de opmerking: “Ja, in sommigen kerken denken ze dat dit nu nog kan, maar dat zijn eigenlijk sekten”.

En we beginnen al te wijzen: “Die daar…… “Nou blijf daar maar uit de buurt”.

Maar weet je wat mij altijd zo opvalt?

Dat Jezus ook nog heel andere dingen doet. Dingen waar men niet zoveel aandacht aan schenkt. Misschien omdat het niet zo direct aanspreekt of men vindt het te moeilijk. Hoe dan ook. Hij doet het wel.

Ik wil je één voorval noemen dat wel heel speciaal is: “Het gesprek van Jezus met de Samaritaanse vrouw”.

De discipelen zijn even om een paar boodschappen, ze hebben de Heiland achter gelaten bij een waterput. Daar wacht Hij op hen. Maar het is niet gebruikelijk voor de Heere Jezus om Zijn tijd onnut door te brengen. Doet Hij ook nu niet.

Hij knoopt een gesprek aan met een vrouw uit de stad. Het is vreemd ze komt nu naar de waterput. Midden op de dag. Ja, want zij mijdt de mensen.

Ze is niet zo'n bravertje. In de stad kennen ze haar als: “die vrouw die mannen verslijt”. Ze leeft met de zesde man. Dat zou er zelfs vandaag nog niet bij door kunnen, denk ik.

De vrouw begint hele verhalen over de kerk!

Is het geloof van de Joden nou het echte of is het het geloof van de Samaritanen. Een hele boom zet ze op en ze probeert echt theologisch te redeneren. Maar niet over het geloof zelf maar over de plaats waar je bij elkaar moet komen.

De Heiland bestraft haar niet, geeft haar geen regeltjes om naar te leven. Zegt ook niet dat ze zo zondig is. Nee; Hij spreekt met haar.

En weet je wat Hij eigenlijk doet? Hij sloopt kerkmuren, kerkgrenzen, op een heel speciale manier.

De vrouw zegt: “Onze vaders hebben op deze berg altijd gebeden. Maar jullie, als Joden, zeggen dat je in Jeruzalem moet bidden.??? Zie je ze vragend naar Hem kijken. Wat zal Hij zeggen?

Hij gaat op haar argumenten niet in. Hij “schofelt” zomaar alle kerkmuren om. Weg ermee! Weet je wel met zo’n grote bulldozer!

Als majesteitelijke machthebber gaat Hij aan alle geneuzel voorbij. Dat gezeur over de beste kerk. De vraag die zo dringend lijkt: Waar moet ik het Woord horen, waar moet ik naar de kerk. Wat is de beste kerk. Hoe steekt het nu allemaal precies in elkaar. Heeft die dominee gelijk? Is die theoloog wel zuiver genoeg. Hebben ze daar wel allemaal een GBS Bijbel? Duizend dingen zijn er wel op dit terrein.

Bij die vrouw waren het er twee; Is Jeruzalem de goede plaats om te aanbidden of Samaria?

En dan zegt de Heere Jezus: “Waar u bidt is niet belangrijk maar hoe u bidt!     Dat is de hoofdzaak. Niet dat Hij de kerken wil slopen. Nee dat wil alleen satan.

Maar de Heiland wil dat we de muren slopen en krijtstreepjes op de vloer trekken. Het bedroeft Hem nameloos dat wij ons zo druk maken over de bijzaken, zoals onder andere de kerkmuren en het kerkgenootschap. Als wij altijd maar weer opnieuw eerst vragen: “Van welke kerk ben jij?”

En daarna na laten we het wezenlijke,  het kennen van Jezus als onze persoonlijk Verlosser, zomaar liggen. We duiken in de woordenstrijd over allerlei dingen die de ander verkeerd doet in plaats van samen in verootmoediging en aanbidding de knieën te buigen.

Is er dan helemaal geen verschil? Ja, zeker wel. Maar daar ligt niet het punt voor onze zaligheid.

Jezus brengt dit deze vrouw bij. Het is niet het belangrijkst waar je bidt maar hoe je bidt. En dat zegt Hij ook tegen ons.

In onze aanbidding staan wij voor God, knielen wij voor God.

We hebben geen heilige plaats nodig, geen bedevaartplaats… maar we moeten ons opheffen naar het hemels heiligdom, waar Jezus is.

“God is een Geest” zei de Heere tegen deze vrouw in Samaria, daarom moet Hij in Geest en waarheid worden aangebeden.

Wat gaan we mank als kerken.

Wat zijn we maar steeds weer aan het zoeken naar de kleinste verschilletjes zonder er aan te denken dat het om de zaligheid van mensen gaat.

Doet u mee om aan en over deze dingen te gaan denken??? En in de praktijk te brengen!!! Dat opent de weg naar een open gesprek bij een open Bijbel.

Doet u mee aan het veranderen van onze instellingen tegenover de ander??? Dan is er weer toekomst voor de kerk. Voor de Gemeente van Christus.

Lees Johannes 4: 1-29…. als je even tijd hebt!